ایمنی باتری لیتیوم پلیمری

تمام باتری های لیتیوم یونی، چه در گذشته و چه در سال های اخیر، از جمله باتری های لیتیوم پلیمری، باتری های لیتیوم آهن فسفات و غیره، از اتصال کوتاه باتری داخلی، اتصال کوتاه باتری خارجی، شارژ بیش از حد این موقعیت ها بسیار می ترسند.

از آنجا که، خواص شیمیایی لیتیوم بسیار فعال است، آسان برای سوزاندن، هنگامی که تخلیه باتری، شارژ، باتری همچنان گرم می شود، انبساط گاز تولید شده در فرآیند فعال سازی، افزایش فشار باتری، فشار تا حد معینی، مانند زخم های پوسته که می شکند، باعث نشتی، آتش سوزی و حتی انفجار می شوند.

به منظور کاهش خطر باتری های لیتیوم یونی، تکنسین ها موادی را اضافه می کنند که می توانند فعالیت لیتیوم را مهار کنند (مانند کبالت، منگنز، آهن و غیره)، اما اینها اساساً خطر باتری های لیتیوم یون را تغییر نمی دهند.

هنگامی که شارژ بیش از حد و اتصال کوتاه در باتری های لیتیوم یون معمولی اتفاق می افتد، افزایش دما، تجزیه مواد کاتدی، اکسیداسیون مواد کاتدی و الکترولیت و سایر پدیده ها ممکن است در باتری رخ دهد که منجر به انبساط گاز و افزایش فشار داخلی باتری می شود. هنگامی که فشار به حد معینی می رسد، ممکن است انفجار رخ دهد. باتری‌های پلیمری لیتیوم یونی با استفاده از الکترولیت‌های کلوئیدی، با جوشیدن مایع، مقدار زیادی گاز تولید نمی‌کنند و در نتیجه احتمال انفجارهای شدید را از بین می‌برند.

بیشتر باتری‌های پلیمری خانگی فقط باتری‌های بسته نرم هستند که از فیلم پلاستیکی آلومینیومی به عنوان پوسته استفاده می‌کنند، اما الکترولیت تغییر نکرده است. این نوع باتری همچنین می تواند نازک باشد، ویژگی های تخلیه دمای پایین آن بهتر از باتری های پلیمری است و چگالی انرژی مواد اساساً مانند باتری های لیتیوم مایع و باتری های پلیمری معمولی است، اما به دلیل استفاده از فیلم پلاستیکی آلومینیومی، سبک تر از باتری های لیتیوم مایع معمولی است. از جنبه ایمنی، هنگامی که مایع فقط به جوش می آید، لایه آلومینیومی باتری انعطاف پذیر به طور طبیعی برآمده یا شکسته می شود و منفجر نمی شود.

لازم به ذکر است که باتری جدید هنوز هم می تواند بسوزد یا منبسط شود و ترک بخورد، بنابراین ایمنی آن اشتباه نیست.

بنابراین هنگام استفاده از انواع باتری های لیتیوم یونی باید به ایمنی توجه کنیم.