علاوه بر ظرفیت، مقاومت داخلی یک باتری لیتیوم یونی تک سلولی قبل از از بین رفتن چقدر است؟

در استفاده طولانی مدت، مقاومت داخلی aباتری لیتیوم یون تک سلولیناگزیر افزایش می یابد. این افزایش مقاومت داخلی به طور مستقیم با راندمان خروجی باتری، افزایش دما و عملکرد ایمنی مرتبط است. هنگامی که مقاومت داخلی بیش از حد بالا باشد، ظرفیت تخلیه سلول باتری به طور قابل توجهی کاهش می یابد و ولتاژ ترمینال در همان جریان تخلیه به شدت کاهش می یابد. این نه تنها نیازهای برق دستگاه را برآورده نمی کند بلکه باعث تولید گرمای بیش از حد می شود که خطر ایمنی جدی را به همراه دارد. بنابراین، مقاومت داخلی یکی از پارامترهای اصلی برای ارزیابی سلامت سلول های باتری لیتیوم یون و تعیین اینکه آیا آنها به پایان عمر خود رسیده اند یا خیر.

عموماً در صنعت پذیرفته شده است که الفباتری لیتیوم یون تک سلولیزمانی وارد مرحله ارزیابی ضایعات می شود که مقاومت داخلی AC (ACIR) یا مقاومت داخلی DC (DCIR) به 200-150 درصد مقدار اولیه آن افزایش یابد. این آستانه کاملاً ثابت نیست و بسته به نوع باتری، سناریوی کاربردی (مانند ذخیره انرژی یا انرژی)، و مشخصات طراحی سازنده کمی متفاوت است. رسیدن مقاومت داخلی به این سطح نشان‌دهنده مشکلات جدی در سلول باتری، از جمله تخریب ساختاری مواد فعال، تخلیه الکترولیت و افزایش امپدانس سطحی است. حتی اگر مقداری ظرفیت باقی بماند، قابلیت استفاده عملی آن بسیار کم است، قابلیت تخلیه جریان بالا تقریباً از بین می رود و خطر گرمای بیش از حد موضعی به طور چشمگیری افزایش می یابد.

فراتر رفتن از مقاومت داخلی مشخص شده یک عامل کلیدی در تعیین اینکه آیا aباتری لیتیوم یون تک سلولیباید قراضه شود. هنگامی که مقاومت داخلی به 150٪ - 200٪ از مقدار اولیه خود می رسد، آستانه خاص باید بر اساس مستندات سازنده، کاهش ظرفیت واقعی (به عنوان مثال، زیر 80٪ ظرفیت نامی)، افزایش دما، و ارزیابی های ایمنی تعیین شود. با این حال، این سطح مقاومت داخلی به وضوح نشان دهنده کاهش شدید عملکرد و خطرات ایمنی در سلول باتری است که نیاز به تعویض یا حذف سریع از سرویس دارد. بنابراین، نظارت منظم بر مقاومت داخلی یک گام مهم در مدیریت طول عمر و ایمنی سلول‌های باتری لیتیوم یون است.